फक्त बोलास.........

साधं सोपं आयुष्य, साधं सोपं जगायचं

साधं सोपं आयुष्य
साधं सोपं जगायचं
हसावंसं वाटलं तर हसायचं
रडावंसं वाटलं तर रडायचं

जसं बोलतो तसं नेहमी
वागायला थोडंच हवं
प्रत्येक वागण्याचं कारण
सांगायला थोडंच हवं
ज्यांना सांगायचं त्यांना सांगायचं
ज्यांना टांगायचं त्यांना टांगायचं!

मनात जे जे येतं ते ते
करून बघितलं पाहिजे आपण
जसं जगावं वाटतं तसंच
जगून बघितलं पाहिजे आपण
करावंसं वाटेल ते करायचं
जगावंसं वाटेल तसं जगायचं...

आपला दिवस होतो
जेंव्हा जाग आपल्याला येते
आपली रात्र होते जेंव्हा
झोप आपल्याला येते
झोप आली की झोपायचं
जाग आली की उठायचं!

पिठलं भाकरी मजेत खायची
जशी पक्वान्नं पानात
आपल्या घरात असं वावरायचं
जसा सिंह रानात!
आपल्या जेवणाचं, आपल्या जगण्याचं
आपणच कौतुक करायचं

असेलही चंद्र मोठा
त्याचं कौतुक कशाला एवढं
जगात दुसरं चांदणं नाही
आपल्या हसण्या एवढं!
आपणच आपलं चांदणं बनून
घरभर शिंपत रहायचं..

मृत्यूसारखी सुंदर गोष्ट

वेडा म्हणाल मला
पण मी वेडा मुळीच नाहि
खरे सांगतो मित्रांणो
मृत्यूसारखी सुंदर गोष्ट
या जागात दुसरी कुठलीच नाही

जिवन हे पुरतेच छळते
याची जाणीव मात्र
सरणावर जळताना होते
भाई-बंधू सगे सगे-सोयरे
असतात नुसते नावापुरते
यमासारखा खरा मित्र
जिवनात शोधूनहि सापडत नाहि
मृत्यूसारखी सुंदर गोष्ट
या जागात दुसरी कुठलीच नाही

पाप-पुण्याची गणना
येथे कर्म-कांडाच्या बळावर करतात
केलेली पापे धुण्यासाठी
मग श्री क्षेत्रे फ़िरतात
पृथ्वीवर जेवढे पाप
तेवढे प्रत्यक्ष नरकात सुद्धा नाहि
आणी या नरकातुन सोडवणारा
मृत्यूशिवाय दुसरा कुणीच नाहि
मृत्यूसारखी सुंदर गोष्ट
या जागात दुसरी कुठलीच नाही

गरिब श्रिमंत, कोण मोठा कोण छोटा
याच्या दरबारि मात्र
सर्वांना सारखीच जागा
नश्वर या जगात
अमर असा कुणीच नाहि
साक्षात स्वर्ग सुद्धा पहायला
मृत्यूशिवाय पर्याय नाहि
म्हणुन म्हणतो मित्रांणो
याला घाबरण्यासारख काहिच नाहि
मृत्यूसारखी सुंदर गोष्ट
या जागात दुसरी कुठलीच नाही

आयुष्य नक्की काय असतं ?

आयुष्य नक्की काय असतं ?
हासर्या फ़ुलावरचं दव असतं..
नाचर्या मुलाचं नाच असतं..
दुखर्या ह्रुदयाचा घाव असतं..

आयुष्य नक्की काय असतं,
समुद्रात चाललेलं दिशाहिनं जहाजं असतं,
किनारा शोधत फ़िरायच असत,
वादळांनी डगमगुन जायचं नसतं.

आयुष्य नक्की काय असत?
ते एक तलम रेशमी वस्त्र असत..
ज्याचे त्यानेच ते विणायच असत
पण अति ताणायच नसत..

आयुष्य नक्की काय असत?
सतत गुन्तत जाणारे ते एक कोडे असत
ते ज्याचे त्यानेच सोडवायच असत

आई

देव काय असतो माहित नव्हते मला

जाणीव झाली मला जेव्हा मी पाहिले तुला

वेदना काय असतात माहित नव्हते मला

जाणीव झाली मला जेव्हा तिने माझ्यासाठी सहन केल्या तेव्हा


प्रेम काय असते माहित नव्हते मला

जाणीव झाली मला जेव्हा तिने माझ्यावर जिवापाड प्रेम केले तेव्हा


त्याग काय असतो माहित नव्हते मला

जाणीव झाली मला जेव्हा तिने माझ्यासाठी त्याग केला तेव्हा


वाट काय असते माहित नव्हते मला

जाणीव झाली मला जेव्हा तू मला योग्य वाट दाखवालिस तेव्हा


कोणत्याही जाणीवशिवाय आलो होतो या जगात मी

जीवन काय असते हे तू दाखवून दिले मला

कधीतरी असेही जगून बघा.....!!

माणूस म्हणून जगताना
हा एक हिशोब करुन तर बघा!
"किती जगलो" याऐवजी "कसे जगलो"?
हा एक प्रश्न जरा मनाला विचारुन तर बघा!
कधी असेही जगून बघा.....

कधीतरी एखाद्यावर विनोद करण्याआधी
समोरच्याचा विचार करुन तर बघा!
तर कधी कोणाच्या हास्यासा� ी, समाधानासा� ी
न आवडलेल्या विनोदावरही हसुन तर बघा!
कधी असेही जगून बघा.....

संकटांमुळे खचून जाणारे तर शेकडोंनी मिळतात
कधीतरी अडचणींवर मात करण्याची हिम्मत दाखवुन तर बघा!
स्वतःपुरता विचार तर नेहमीच करतो आपण
कधीतरी बुडत्या्सा� ी का� ीचा आधार होउन तर बघा!
कधी असेही जगून बघा.....

वर्तमान आणि � वि्ष्याची चिंता तर सदाचीच असते
कधीतरी � ूतकाळाच्या वि्श्वात गुंगून तर बघा!
काळाची वाळू हातातुन निसटली म्हणुन काय झाले?
आधी अनु� वलेला क्षण पुन्हा एकदा जगून तर बघा!
कधी असेही जगून बघा.....

प्रतिसादाची काळजी का करावी नेहमी?
एखाद्यावर जिवापाड,निर्मळ,एकतर्फी प्रेम करुन तर बघा!

कधीतरी असेही जगून बघा.....!!

आयुष्यात पहिल्यादा कोणीतरी मनापासुन आवडल होत

आयुष्यात पहिल्यादा कोणीतरी मनापासुन आवडल होत
खरच तिच्यावर मी मनापासुन प़ेम केल होत

पहिले आम्हा दोघांमध्ये फक्त मैत्रीच नात होत
नंतर मात्र तिच वागण बोलण मला आवडत गेल होत

एके दिवशी सकाळी तिला माझी बनशील का अस विचारल होत
तिने मात्र उत्तर न देताच निघण पसंत केल होत

दोन दिवसांनी मात्र तिने उत्तर नाही अस दिल होत
मैत्रीच नात मात्र पुढे चालु ठेवीन अस सांगितल होत

हळु हळु मात्र तिच्या मैत्रीच गोड विष प्याव लागत होत
विसरता येत नाही म्हणुन मैत्रीवर समाधान मानाव लागत होत

नंतर मात्र आयुष्य संपवावस वाटत होत
पण तिला दोष लागेल म्हणुन तेही जगाव लागत होत

इतरांसाठी मात्र माझ प़ेम एकतफी॔ होत
पण मी मात्र तिच्यासाठी प़ेम साठवुन ठेवल होत

स्वाभिमान.....

अहं ठेचला गेला.. की,

उफाळतो तो ....... राग..!

राग वांझोटा असला.. की,

होतं ते ....... दु:ख..!

दुःख रिचवावं लागलं.. की,

येते ती ...... लाचारी..!

लाचारी मान्य केली.. की,

येते ती .. कृतिहीनता....... मृत अवस्था..!

जिवंत मुडद्यांना वास्तवाच्या झळा लागल्या.. की,

येतं ते.. भान..!

भानावर असलेल्याने.. केलेली कृती,

म्हणजे स्वाभिमान......!!!

स्व अभिमान.

Aasan